Aradığım bu deyip, tam vuslatı beklerken
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor
Gelmeyince beklenen, günlere gün eklerken
Yürekte yanan ateş, neden hala sönmüyor
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor

Güle oynaya herkes, dolaşırken her yerde
Nasıl tutuldum bilmem, sevda denen bu derde
Ben de nefes alayım, hele bir haber verde
Özleminle yaşamak, hiç içime sinmiyor
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor

Hüzün sarmış yüreği, yüce karlı dağ gibi
Feryat eden bülbülün, has bahçesi, bağ gibi
Acı yığdın üstüme, kopup gelen çığ gibi
Huzur çıkmış zirveye, hiç aşağı inmiyor
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor

Ağzımda diş kalmadı, kızıp kızıp sıkmaktan
Bıktım usandım artık, adak ve mum yakmaktan
Görmez oldu gözlerim, yollarına bakmaktan
Alıcı kuşlar da yok, bak üstümde dönmüyor
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor

Viran oldu sarayım, baykuşlar dolanıyor
Derlerim katar oldu, art arda ulanıyor
Buz tutarken yüreğim, çileye beleniyor
Aşk gülümün dalına, kuşlar bile konmuyor
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor

Böyle bir ayrılığa, sence var mıydı neden
Ne yazık ki dönmezmiş, bilinmez yere giden
Bir kere düşündün mü, sendin beni terk eden
Taş yürekli o zalim, adım bile anmıyor
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor

Sevdiğini kaybetmek, bir yiğide ar imiş
Lüzumsuz da diyor ki, seven gözü kör imiş
Kadın erkek fark etmez, aşk yarası zor imiş
Ondan sonra bu gönül, ne yaptımsa onmuyor
Yârdan ayrı düşmüşüm, gözyaşlarım dinmiyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ