Asla zamanı değildir
Doğru yerde olmanın
Her telefon çalışın da
Her kapı aralığında gelenin
Kim olduğu merakı.
Delirtir....

Güneş ısıtıyor ormanları
şaşırıyorum
Sararan yapraklar dallarla vedalaşırken asi
Aklımda sen
Aklımda beyaz badanalı evler
Aklımda son tren...
Aynıymış her yerde yaşanan hasret
Aynıymış gözlerin maviliği suya düşünce yüzün

Gidiyorum ayaklarım tedirgin
kuru yapraklar gibi beden şimdi
Aklım fikrimle nasıl da savaşta
Nasıl da olsa varlık zenginliktir bedene.
Uykularım daha ağır daha titrek şimdi
Güneş ısıtıyor toprakları
Düşen yaprakların hepsi sarı
Saçların gibi suda yüzüyor adımların
sen batmıyorsun

Bir köpek uluyor içim ürperiyor sokakta
Dışarda kalmışım
Yerde bir kıpırtı var
Bakıyorum giden bir kirpi
Göz göze geliyoruz anlık
İkimizde tedirginlik dün mutlak hakimdi.

(Dokunabildiğimiz yerler yüreklerimizdir. Ama biz bunu bilmeyiz.)