Ey insan!
Kış geldi diye hüzünlenirsin.
Karartırsın dünyanı ürkersin soğuktan.
Örtersin umutlarının üzerini ve sonra
Ol dediğinde olduran Rab’bim
Bahar bırakır buz tutmuş avuçlarına ve utanırsın.

Ey insan!
Korkarsın ölmekten
Son nefesini imansız vermekten
Hepte erteler hepte kaçarsın gerçeklerden
Dalarsın aleme sürüklenip gidersin ve sonra
Ol dediğinde olduran Rab’bim
Bir musibet yollar kaçamaz, yakalanırsın.

Ey insan!
Doyuramazsın aç gözlerini
Unutursun nerden geldiğini
Katarsın ev üstüne evlerini, mücevherlerini ve sonra
Ol dediğinde olduran Rab’bim
Bir imtihana tabi tutar. Geçemez kalırsın.

Ey insan!
Öylece başıboş öylece kendi halinde olduğunu sanırsın.
Bi deprem olur ansızın yakalanırsın ve sonra
Ol dediğinde olduran Rab’bim
AYDA bebek gibi korumazsa seni, bir enkaz altında cansız kalırsın!
Ey insan, şımarma!
Vallahi uslanırsın.
Uslandırılırsın!