Harap olmuş evin enkazında
Çığlıklarım suskun
Yalnızlık var karanlık içimde
Umutlarım hepten kesik
Yaşama dair ne varsa unuttum
Gerilerde kaldı gülistanlığım
Envai çiçekler açardı dağlarında
Bir Tahsin Hasan vardı
Toprağına ayak bastırmayan
Hep gururlanmıştı İzmir’iyle
Tıpkı ben gibi
İki gözüm varsa benim
Üçüncü gözüm zeytin kokulu İzmir’imdi...

Canhıraş bağırtılar inletti ülkemi
Adını koymuştu yobazlar, sultanlar
Dilim varmıyor söylemeye
Arlı - şanlı göz ağrım, kalp atışım
Aşkların en güzel yurdu
Milli direnişin onurlu şehri aşkım
Yaran derin, dumanlı başın, efkarlı dağların
Geçecek bu günlerin de
Vakti geldiğinde doyumsuz özlemimle
Sıcacık kollarına sarılacak sevdam...

İtin, puştun çemkirdiğine bakma sen
Kimse onurunu zedeleyemez
Orada Mustafa Kemal’in ruhu var
Biz varız
Ardında koskoca memleket var
Seni kimselere yem edecek kadar bitmedik
Bak yanına milyonlarla geldik
Haydi sar yaranı
Değiştir kaderini...

Zafer Direniş
...

Karabulut