1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
497
Okunma
Akıp gelen çağlayan gibi,
Geçip giden günlerimiz ve
Bizi biz eden sevdamız var.
Yılların verdiği inanılmaz gelen
Fakat,
Doğru tecrübeye ne demeli
Neden,
Kendimizi güdülenmeye hazır hissediyoruz
Yürümek için ayaklarımız,
Düşünmek için bir beynimiz var.
Havanın o inanılmaz canlılığının yanında
Demiri nasıl da çürütüyor.
Toprağın karalığı mı, yoksa insanın tek dostu oluşu mu?
Ve direncin, kalbinin beyne pompaladığı kan
Ne demeli bilmem ki;
Nasıl yazmalı
Nasıl vurmalı tambura,
Ve nasıl yürütmeli seni
Ey halkım.
Kanber İhsan Öcel
5.0
100% (3)
Cevap Yaz