Günler bir bir açan çiçeklerin nefesiydi,

Umutlar, kalbin toprağında yeşerecekti,

Hedef yaşamak için şart olacak cabaydı,

İnsan için azimetin rüknü mutlak olacaktı…



Sadece nazarla akmak, anlamdan kalmaktır,

Hareket için bilgi şartı tecrübede olacaktır,

Hevesler dirliği kültür iklimine sorulacaktır,

Adabı muaşeret insan kimliğinde şart olandır…



Aşk, ölümün sayfalarında yanmanın kıvamıdır,

Çilenin baharında ulvileşen hasadın harmanıdır,

Akıl, insan için hesabın salkımlarında anılandır,

İcmal için şart olan nefsin nizamında kalmaktır…



Nameler içine gizlenen buselerin hazzı başkadır,

Baharlar yalnız aşkların umutla kucaklaşmasıdır,

Coşku kan için aranan vuslattır, Hakk anılmalıdır,

Ömür içinde silinmeyenler kayıtlara saklanmalıdır…



Gönül taliplisine bakar, naz mevsiminde koklanır,

Kiraz iklimine, kan dirliğinde aşk sayıklanacaktır,

Merak heveslerin şartlarında vuzuha koşacaktır,

Kemaliyet nitelik için insan kimliğine şart olandır…



Nisa kimliğinin adresinden azade nefesleniyorsa,

Adamlık hassasiyetinden anlamadan konuşuyorsa,

Zahirin celbettiği nefeslerde soluyarak uyuyorsa,

Mana fakirliğinde hicranın yamaçlarında ağlıyorsa…



Dikkat edilirse rekabet kadın kimliğinin açmazıdır,

Kendi hemcinsleriyle muvazene için darboğazdadır,

Fıtri olarak kaynana, gelin, elti, görümce ağıtlarıdır,

Analık sıfatını anlamakta zorlanan hazin naçarlığıdır…



Anlamak için toprağı, başağı, yağan her damladan ahı,

Yakarış içinde bilinçsiz nefesin manasızlığında olmayı,

Yozluğun monotonluğunda umutla solumadan bağırmayı,

Edepten arî olarak, çiçeği kurutarak aşkı anlamamayı…





Mustafa CİLASUN