DEĞMEDİN

Ne kadar büyütmüşüm gözümde varlığını
Boş hayallerle kafa yorduğuma değmedin
Çoğu zaman hoş gördüm üzen sakarlığını
Adam sanıp yanında durduğuma değmedin

Albümde ki resmine hergün bakıp anarken
Aklım duygularımı mantığımla sınarken
Anıları taptaze perde perde sunarken
Onca kadir kıymeti verdiğime değmedin

Yanındayken sanırdım bütün dünya duracak
Bu aşk iki cihana damgasını vuracak
Yeni nesile örnek herkes kimdi soracak
İnandırıp düşmanı gerdiğime değmedin

Keşke oturmasaydın gönlümde ki tahtıma
Talan edip giderken geri dönme bahtıma
Gözyaşlarım içinde intizarlı ahtıma
Amin deyip öfkemi serdiğime değmedin

Bana derdin gülşenim sen canıma can oldun
Lokmanısın yaramın şifası derman oldun
Paslı gönül hanemin şulesi erman oldun
Sabrı ferman yazarak dürdüğüme değmedin

Böyle bir ayrılığa vermezdim hiç ihtimal
Son sürat toparlanıp göçmen büyük intikâl
Cefaya esir ettin sür sefanı İstiklâl
İçsin diyerek tütün sardığıma değmedin

Yenik düştün hayatta yaşıyorken kibire
Sorgusuz infazınla yakıp yıktın habire
Omuzunda kul hakkı taşıyorken kabire
Nasıl girecen diye sorduğuma değmedin

Pişmanlık teri döküp ecelin döşeğinde
Meldem der ki affetmem son nefes eşiğinde
Omuzlarda giderken sallanan beşiğinde
Keşkelerle cümleyi kurduğuma değmedin

Meliha Demirtaş