Anadolu bağrında, görse de biraz hasar
Adına Türkçe denen, lisan yaşıyor lisan
Bir milyon iki yüz bin kayıtlı sözcüğüm var
Her ilde ayrı ayrı aksan yaşıyor aksan

Ne kadar gururlansa haklıdır övüncünde
Bozulmayan maya var, ihtiyarı gencinde
Her devirde, her zaman, imanın bilincinde
Canı vatana kurban fidan yaşıyor fidan

Desteklemez zalimi, canı tende durdukça
Çözemez kimse onu, dikeni gül gördükçe
İslam’ı yaşamanın, tadını çıkardıkça
Yurttaşının kalbinde vicdan yaşıyor vicdan

Olmasa da bir yeri mermi, kurşun değmeyen
Ecdadım var, hayatta başı öne eğmeyen
Türkü konuk edeli, sözcüklere sığmayan
Her karış toprağında, destan yaşıyor destan

Gördüğünüz manzara, sanki cennetten resim
Güzellik karşısında, edersiniz tebessüm
Akarken şırıl şırıl dereleri dört mevsim
Dağlarında musmutlu ceylan yaşıyor ceylan

Sımsıkı sarıldıkça hürriyet ilkesine
Çakallar göz dikemez, Delibal ülkesine
Sığınarak hoşgörü, erdemin gölgesine
Ne mutlu Türk’üm diyen insan yaşıyor insan

Kartallar ülkesinde, Turan yaşıyor Turan

DELİBAL – Celil ÇINKIR