Ellerine yansımış kadınsı duyguların,
bana dokunduğunda ağladı.
İhtiraslı bakışların barınağında göz bebeklerin
mahpus sanki.

Dilin çözülse bir,
iki cümle kursan,duyulmak istenilen olsa bu da.
Eteklerine bulanan kusursuz kadınlığın kaplıca ılıklığında.
Yar diyebilsem artık sana,
Kısa süren gülümsemen ne kadar içten
bilmelisin.
Karsız geçen bir deniz yolculuğu, balık ağlarında takılı.
Dokunsan yeryüzüne serili bedenime.....
çimenlerime, serilsen çırılçıplak.
Dilencilik yapsam senin yüreğine,
Çingene arsızlığı benim ki.
Yoksunluk sayma lütfen
doyumsuz tarafına koy terazinin, diğer yanı sen olsun.
Serin bir yel eşliğinde,
dalından kopmuş bir yaprak gibiyim şimdi.
Sersefil bir çocuk misali / muhtaç.
Yanakların kızarsın,
bir öpüşle kapanmış ağzında dudaklarım.
Ellerin gezinse umutsuz seyyahlığımda tenimde
Yar diyebilsem sana.
Çaresizlikten değil ha,
Kader saysam seni kendime
inanmadığım.
Bir yelkenlinin kırılmış direkleri bedenim.
Senin kıyılarına vursa su almış tekneden yüreğim,
sefillik deme,
yürek yarası say.
Öyle bil,
ne olur.

04 aralık 2008 İzmir
Kanber İhsan Öcel