YUSUFÇA
Adam hayatında kuyu görmemiş;
Ben yusufum deyû söze başlıyor! H’ulku halk içinde biraz ermemiş; İlk sözünde hemen naza başlıyor! Kenan diyarına selam vermiyor, Zindan nedir deyû kafa yormuyor, Âmâ diye Yakup onu görmüyor, Şahsî mâniâya, çize başlıyor! Sanıyor ki kelle kulak adamlık, Kendi asîl cümle âlem idamlık, Gövdeden fışkıran sadece hamlık, Kaçın kurrâsına gaza başlıyor! Helâl haram ayırmadan katanlar, Kârı varsa evvel adam satanlar, Kaht-ı ricâl ile hava atanlar, Hafız karşısında cüze başlıyor! Bakmadan bilinmez dolu mu boş mu, Anlar dokunanlar hoş mu sarhoş mu, Doyma bilmez nefis acep bîhoş mu, Tavuğu bırakıp kaza başlıyor! Ne ocakla olur ne kasım ile Çıkarında birdir her hasım ile, Hayatında yoktur tek mevsim bile, Kış görmeden hemen yaza başlıyor! Yabancı dil dersin gelir yabânî Dil dediğin güyâ gönüldü yâni, İmtihan yurduydu bu dünyâ hani, Ahiret yurduna füze başlıyor! Sekülerlik diye bir yaşam seçen, Hayâl ile uçup kendinden geçen, Poz verip büyüğün önüne geçen, Düşmanları geçip bize başlıyor! Bu nasıl bir ölçü bu nasıl mîzan, Haksızlığa yok mu Hakk için kızan, Kartında sadece bizdendir yazan, Beş kuruş etmeyen yüze başlıyor! Murat Kahraman 08.10.2020/Edremit |
Yüreğine emeğine sağlık
kalemin var olsun
_______________________________Selamlar