Lacivert bir gökyüzü vardı, tıpkı elbisen gibi
Gecede her zaman ki gibi bir sessizlik
Seni gördüğümde, düşündüğümde olduğu gibi
Koskoca gökyüzünde yalnızca bir tek ay vardı, Dolunay
Koskoca bir şehirde yalnızca bir Prenses olması gibi
Sen gibi, Dolunay’ın kusursuz bir dairesel şekli vardı
Aynı gözbebeklerin gibi, göz alıcı bir parlaklığı vardı
Tıpkı bakamadığım yüzün gibi.

Parlak ve gözleri mahveden
Dolunay’ın çevresinde bulut kümeleri vardı
Yalnızca Dolunay ışığı vurduğu zaman aydınlanan
Bulutlar tek tek geçiyorlardı Dolunay’ın üzerinden
Tıpkı sen olduğun zaman
Sana yakın olduğu zaman aydınlanan günlerim gibi.

Bulut kümeleri uzaklaştı
Kimileri Dolunay’a değerek, kimileri teğet geçerek
Kimileriyse ulaşamayarak ışığına
Hızla geçip giden
Pazartesi/ler, Salı/lar, Çarşamba/lar gibi
Sessizce geçip gittiler
Dolunay ilk konumundan epeyce uzaklaşmıştı
Tabii bulut kümeleri de
Dolunay’dan, Dolunay’ın gecedeki eşsiz ışıltısından
Fakat Dolunay’ın güzelliği değişmemişti
Ya sen Prensesim sen değiştin mi?

Sami Arlan..