EYLÜLDE HÜZÜN
Eylül geldi hüzün gelmez mi?
Arkadaşıdır yalnız bırakmaz onu
beklerler birlikte sarı yaprakların toprağa düşmesini
Hüzün, dedim,
,"efendim o benim" dedi.
"Karıştırma eylülü hüznüne "
Sen eşlik edersin her mevsimde
Eylül gitmek istemiyor dökülen yaprakların yanına.
Gönlü sonbahar olan herkesin yoldaşısın
Toprağı mesken olanların değişmez arkadaşısın.
Hüzün ;sen ayrılıkların kapısını beklersin
Hüzün ;
sen kaybedenlerin yolunu beklersin
Hüzün;
unutulanların yüreğinde yuva kurarsın
Sen kaybedenler kulübünün değişmez üyesisisin.
yitik bir kentin loş sokaklarında ismin söylenir.
Bir sarhoş mezesinde tadın kalır...
Ayrılıklar seni yaşatır
Düş şu eylülün yakasından
Sonbahar olsa bile
bahar var havasında
Yaşam sevinci var kokusunda
Seçim Saliha Seziş