0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
687
Okunma
Çalıştık hepimiz dal olmak için.
Çiçekten çiçeğe konduk be usta.
Nerde kaldı senin yüce sevgin.
Düştük çöllere yandık be usta.
Görür gözlerim akan nehir i
Kadehe koydular ölüm zehri.
Bitmez hiç sömürünün kibir i.
Kötüleri insan saydık be usta.
Yaşarken biz hayaller kurduk.
Günleri aylara ekledik durduk.
Ettik kötülükleri belaları bulduk.
Gönül’e hüzünle düştük be usta.
Fehmi.
Kalmadı sevgi yürekte sermaye.
Ağalar izin vermez bize gülmeye.
Kalmadı mecal göz yaşı silmeye.
Düşmanlarla dost olduk be usta.
