Teyzem cefakardı çekti çileler
Çaresiz halini gördüm ağladım
Hiç bahtı gülmedi nice seneler
Nefesimi tutum durdum
ağladım

Ezelden gülmedi bahtı hep kara
Ervahi yazılmış düşmüş kor nara
Teni yaralandı niye hep yara
Ah kendi kendime sordum ağladım

Şikayet etmezdi haktan gelene
Götürür herkesi herşey bilene
Akan gözyaşını silen silene
Gönlüme hüzünü sardım ağladım

Oğlu şehit oldu göçtü buradan
Gideceğiz birgün çift kapı handan
Bazen korkar olur insan insandan
Düşünce izini sürdüm ağladım

Gelini Cemile oğlu ibrahim
Çok iyi baktılar söylüyor dilim
Nolur yoldaş eyle ya Rabbi ilim
Leylamla sofrayı kurdum ağladım

Yavrusuyla girdi kucak kucağa
Sarmaş dolaş olup girdiler bağa
Çevresi çiçekli benzer ırmağa
Dertleri dertlerle ördüm ağladım

Garip dertli dertli birşeyler yazdı
Üzüntü hüzünlü düşündü sızdı
Sessiz ce ağlarken oda ıssızdı
Sonunda kalemi kırdım ağladım..

Fatma Alageyik..

Çok değer verdiğim bir aile dost isteği üzerine kaleme alınmıştır.