Bu gece yarısı sensizliğime içerlendim öfkeme yenildim,
Yol bilmeyen bir yabancı misali vurdum kendimi yollara,
Dolandım durdum bütün şehrin viran lambaları sönmüş sokaklarını,
En sonunda kimsesizler sahilinde verdim kısa bir mola,

Yılların yorgunluğu ile oturdum bir taş üstüne,
Gözlerim yaşlı semadaki yıldızlar eşliğinde ay ışığı altına,
Martılar şahitliğinde kahrolası yüreğim aldı eline sazı,
Dilimden dökülü verdi sen yazılı şarkımın nameleri,

Dinlerken bendeki seni hırçınlaşı verdi mavi ufukların durgun sulları,
Dev dalgalar vurdu durdu sabaha kadar rıhtımı,
Yakamozlar bana ağladı ben sensizliğime ağladım,
Bir an ortalık sakinleşti sabah olmuştu ben gibi denizde yorgun düşmüştü,

Vedalaşmadan dalgalarla deniz ile yokluğunun pişmanlığı ile ayrıldım o kimsesizler sahilinden,
Sevda rengine boyadığım her bir köşesinde hatıran saklı olan
Kokun sinmiş evimin yolunu tuttum
Belki duymuşsun feryadımın sesini bir umut dönüp gelmişsin,
Beni bekliyorsun diye yalvardım yaradan ama yine yoksun sen...!

Bağımsız Şair Yazar Osman Dastan © 25 / 09 / 2020. 03: 40