Biliyorum ; en çok menekşeleri severdin çiçeklerden
Beni bende bulduğun gülleri... mavileri...
Ne kadar severdin...ne derdin...en siyahı
Siyahta akşam olsa da
Gözlerinin yıldızı vururdu gecelerime.

Anımsarmısın bilmem, papatyalardan
Fal tutmuştuk o gün.
’Seviyor sevmiyor’ derken...
Papatyadaki son yaprağı koparmamıştım.
’ Seviyor ’ diyordu o son yaprak
Sana vermiştim onu da, bilmem durur mu ?
Şimdi defterinin arasında o güzel hatıra.

Şimdi bilsen çok uzağım senden
Kanadı kırık kuşlar gibiyim.
Param parça bil ki, senden uzak kalbim
Özlemini teselli edemiyor hiç bir şey !
Umut bitmeyen bir duygu içimde...
Bazen doluyor gözlerime, bazen terk ediyor beni.

Dün uzaklardan bir dost geldi
Dediğine göre, sen de çok mahsunmuşsun
Gözlerinde tutup zoraki yaşlarını...
Beni sorup durmuşsun...
Biraz da çekingen sen.

Karanlıklar bastığı zaman sen
Daha bir mahsun oluyormuşsun.
Bilinmez bir duygunun hüznünde
Bir şarkı titriyormuş hep dudaklarında
Hıçkırıkların asılıymış odanın perdelerinde.

Kalemin ayrılığımızın acısını
Yazıyormuş durmadan.
Hatıra defterinde benim,
Dururmuş mahsun resmim
Ve mısralarında yazdığın ismim.

Bilsen anlatınca o dost bunları
Hep göz yaşı döktüm, bitmeyen gecede.
Seni anlattım,sen vardın şiirimdeki her hecede
Bir de el açıp dua ettim Tanrıma
Bitsin diye ayrılık, bitsin diye işkence.

Aygün Deniz 24.09.2020