Köşede oturmuş bir adam.
Nereye baksa düşüncesinde,
Var bir dram.
Seni düşünüyor belli.
Düşüncesin de ki sensin,
Elbette ki, deli…

Köşede oturmuş bir adam.
Bahanelerini bırakıyor bir kenara.
Söyleniyor sağa sola.
Aşkı için başlıyor söylenmeye.
Fikrinde ki kişiye soruyor hemen.
İsminden geliyor aklına serüven.

Köşede oturmuş bir adam.
Biriktirmiş içinde ki çelişkileri,
Yutkunuyor ardı ardına söylenenleri.
Kapatıyor kendini ve amel defterlerini.
O vakit kalmıyor aklında, dağıtıyor tek tek, etrafına.

Köşede oturmuş bir adam.
Bırakıyor aklındakilerini bir kenara.
Söylüyor oradan kendine bir çay.
Gelene hoş geldin, gidene bay bay.
Kulağına fısıldayanlara, diyor ki hay hay.

Köşede oturmuş bir adam.
Kalkıyor vakitlice yerinden.
Söylüyor kendine bir türkü yemenden.
Mırıldanıyor şarkısını hemen,
Teşekkür ediyor herkese, emeği geçenden.( DeN!Z )