Bir fincan kahvenin, hatırı kalmadı artık
Bardaklar çatlak, Bardaklar kırık sanki
Bakışlar, gülüşler ,deyişler olmuş sahte

Akraba, akrabaya kin tutar
Dostuna, arkadaşına, güvenmez kimse

Aralara girmiş kırgınlık küskünlük

Kırılmış gönüller, bir hiç uğruna

Şu dışarıda yağan kar gibi
Beyaz değil, ak değil dostluklar

Güzelliğini alacağına
Buz gibi kalan, ayazını almış çoğumuz
Dostlukların

Güneş, sanki küsmüş
İnsanlığa, insanlığımıza

Çalı, çırpı arasında kaybolmuş
Sanki bir çok şey

Alarmlar çalıyor
İnsanlığa, insanlığımıza

Çiçekler, aynı kokmuyor
Havalar aynı, solunmuyor

Sanki, vicdanlar sessiz
Kararmış, sanki vicdanlar
Vicdanlar, umarsız
Tozlu raflara kalkmış

Ayın parıltısı
Düşmek istemez üstümüze

Ruhlarımız, kararmış sanki

Bir kibrit çakalım aydınlığa
Bir mum, bir çıra yakalım
Bir lamba yada

Sokak lambaları
Aynı aydınlatsın hepimizi
Güneş ısıtsın, ay yol göstersin

Kötülüğü, yakıp, yıkıp kül edelim

Duam odur ki
Herkes birbirini, çıkarsız sevsin

Senki insansın
Her şeye rağmen, güzellik istersin

Cengiz AKSU-26.12.2018