Tutsada elim kalem
Mermiyle yazmasını da bilirim
En etkili hangisi desen
İlla ki kalem derim

Serseri kurşun olmadım hiç
Makul bir düşüm olsun yeter bana
Sevgi dili başım gözüm üstüne
Yeter ki yazmadan geri kalmayım
Silah sesine de hasret değiliz evelAllah

Kuru gürültüye papuç bırakmadık
Yılanın deliğine soktuk çomağı
Silah tutuşumuz meziyet babında
Deli fişek oluşumuzdan korkma
Sözcüklerin hışmından kork ama
Yumuşaklığım sancılı gölgeler gibi
Ölüme biat hayata rest çekmişim

Annemin kabrinde unuttum çocukluğumu
Neşem ihlal edilmiş güdümlü mermi
Künyem avuçlarımda
Hurafeler başı boş dertleşirken
Gerçeklere tanıklık ediyor kalem
Öykündüğüm kadar dökülüyor satırlara
Namlunun sıcaklığı
Korkmakla sevgi arasında bir nüans
Karşımda durduğun yere bağlı
Haddini bildiğin sürece

Sırtımda ki küfümde umutların saklı
Mayhoş şarapnel parçası ruhum
Göğüs kafesimde çırpınan kuşlar
Solumu kemiren bir kurt
İnancıma sokulmasın nifak
Vatanıma binaen içimdeki aşk
Bilki boş yere tutulmaz silah
Ebabil kuşlarını bekleyen ahmak

Boca ettin bugün mermileri
İçine şüphe düşen itlere
Açık ara koşarken rüzgar
Nazarında bilinmezin kollarına
Azığa koydum Vatan sevgisini
Serpilen hecede canlandı yüreğim
Unutmadık kara Eylül’leri
Nede vatanı şaibeli seven kahpeleri

Cesaret; ne eldeki silah
Nede namludan çıkan mermidir
Cesaret; onu tutan yürektedir
Adres sormasa da kurşun
Yinede kalem derim..

Sadık KARADEMİR