//
.
.
.

hoppala
ya inanmıyorum
yine nereden düştün s/aklıma
demiyor muyum ilişme artık surlarıma, sınırlarıma
anlamıyor musun çocuk bitti artık bitti kağıttan rengarenk
gemiler, horozdan şekerler ve üzerimize örttüğümüz ninnimsi masallar

artık
ne babam dağ,
ne de annem üzüm veren bağ
uzak dur ilişme artık.. sen değil miydin
veda bile etmeden sessizce terk eden beni. hem söylesene
geri verebilir misin misketlerimi üzerine toz kondurmadığım bisikletimi

bak
büyüdüm artık
avci kimliğim ava döndü
bin dereden su getirme işi bana göre değil artık
hem taşıma suyla da döneceği yok bu döngüsel keşkelerimin
inan artık uçurtma bile değilim ve hiçbir gökkuşağı değ(e)miyor rüzgarıma

hiç
güvercinin
kuzgunun da mı olmadı çocuk
olsaydı haber gönderir miydin bana usulca
neyse ya uykusu bölünmüş yarasa gibiyim zaten bu aralar
uzatma artık sende bir tanrı anladı beni umarım yanlış anlaşılmamışımdır

/

dur
hele
sende kimsin
çekil çocukluğumun gölgesinden hem önüm, arkam,
sağım, solum ebe değilken, ebelenecek dikili bir ağacım bile yokken
saklambacımdaki sobe misin sen. inan kaybolmuşluğum yalnız kendimedir sanıyordum…

.
.
.
//


ilhanaşıcıeylülikibinyirmi