Çok özlemiştim, orada
Mavi evimiz.
İşte gidiyorum ben
Aylar sonra yine
İçimde bir sevinçle.

Gözlerimin önünde dizildi yine
Hatıralar, hayaller, eski günler.
Geçtiğim sokağımızda yine
Dizildi tek tek çocukluğum
Sevdiklerim, komşularım
İşte hepsi bana selam verdiler.

Çalıyorum kapıyı içimdeki heyecanla
Bir ses ; duymak istediğim işte
’’ Kim o ’’ diyor annem...
Giriyorum bahçeye...
Özlem dolu gözlerle
Burnuma çekiyorum evimin kokusunu
Acaba bulabilirmiyim o eski
Günlerden kalan sıcaklığını hatıraların.

Sarılıp çıkmış, bahçede asma
Evin terasına,üzerinde sarkan
Salkım salkım üzümler
Bazen de bir yaprak uçuşup
Gelip düşüyor yerlere,saçlarıma...
Havayı kokluyorum neler var
Bu kokuda ; babam var, kardeşlerim
Sevdiklerimle dolu bu ev.

Tek tek geziyorum odaları
Duvarda, gelmiş geçmiş işte
En güzel sevdiğim resimler.
Sanki onlar şu an hepsi
Benimle konuşup duruyor
Seslerini duyuyorum
Ah içimde kanayan bir
Acı var susturamadığım
Ağlamak istiyorum şimdi
Taş basamaklarına kapanıp
Hatıralarla dolu bu evimin.

Bir an mutfağına dalıyor gözlerim
Annemin eli değmiş işte her şeyin
Rafında dizili renkli reçellerin
Ocağında kaynayan çayın
Burnuma geliyor gül kokusu.
Babam sesleniyor sanıyorum :
’Kızım bir çay doldur bana. ’
Duvardaki resmine bakarken
Duyuyorum hep sesini...

İşte bitiyor artık bu gerçek
Hem de hatıralarda gezdiğim an
Gitme vakti geliyor, ayrılacağım ordan
Biraz da üzüm alıp, çıkıyorum yola ben
İşte bana, dünyalara değen
Evimin kokusu, annem ve hatıralarım.
Dönüyorum gözümde yaşları silerken
Başka bir dünyaya doğru ben.

Aygün Deniz 15.09.2020.