3
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
812
Okunma
Bu kulaklar neler duyuyor,
Insan duymaktan bile tiksiniyor.
Sanat adı altında neler yapılıyor,
Hangi amaca hizmet ediyor.
Kelimeler bile bazen hafif geliyor,
Ne desen olmuyor,insan suretindekine.
Görüntü aldatmasın sakın seni de,
Hayvanın alacası dışında, insanın içinde.
Kokmuş zihinlerde, kokmuş fikirler,
Bozulmuş insanlıkta, ölmüş kalpler.
Yaşayan boyutta bir varlık ama,
Manevi boyutta, yürüyen cenazeler.
Ey kendini insan zanneden,insan,
Sen bu dünyaya,olmaya geldin.
Maksadın hayvan gibi yaşayıp,gitmekse,
O zaman kendine, insanım deme!
Deme ki gülmesin,bitkiler,hayvanlar,
Çünkü her varlığın,bir vazifesi var.
Sen kendini nasıl başıboş zannedersin,
insanlık makamına,nasıl ereceksin?
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz