//
.
.
.

en
son
ne zaman
demlendin közünde
hatırlıyor musun en son
ne zaman ıskalamadın bir geceyi
ne zaman güne aydın oldun özünde düşün

,

her
insan
şiirinden,
felsefesinden
kimi zaman şehrinden
hatta şarkısından, türküsünden
eksilttiği baharlar, yazlar kadar kıştır kendine

,

piç
bir kaos,
fluvert bir döngü,
nedensiz hep bir neden
ve alaturka bir yalnızlığız bazen
örgülenemeyen, örgütlenemeyen kızıl bir renk
bazen de karıncalaşmış paranoya bir sevişgenlik gibiyiz

,

bin
fersah
sevap olsak ta
bazen bir damla mavi
bir damla kırmızı olsun isteriz günahımız
kim bilir belki de biraz tuz, çokça da lacivertiz
öncesi olmak isteriz belki de inandığımız tüm sonraların

,

bil
artık bil
nedense
kimse kim değil
anla artık anla ey kendim
hiç bir zamanda yazılmış hiçbir cümle gibiyiz
eskidikçe, eksilttiğimiz pervasız bir dil, dilsiz alfabe gibiyiz…

.
.
.
//


ilhanaşıcıeylülikibinyirmi