Yaratılmıştır insan, fıtratının gereği,
Melekleşmek dururken, sefilleşmek de niye?
Görevler yapılarak, arşa yükseleceği,
İşlerini bırakıp, hiçliğe dalmak niye?

Zaaflara sığınıp, basitliğe gömülmek,
Aydınlıktan kaçmaksa, buna tutunmak niye?
Dürüstlük bağlarında, var iken çiçek açmak,
Sığlıcana sarılıp, onla yeşermek niye?

Yaradan akıl vermiş, beden ruhla kuşanmış,
Habil’i biliyorken, kabil olmak da niye?
Doğrular ki varlığı, bütünlüğe taşımış,
Yedi renkten kaçarak, yalana koşmak niye?

Ömür bu meçhullerden, bilinene akarken,
Farklı sulara dalıp, temizlenmek de niye?
Nedenler ve niçinler, yerlerde ezilirken,
Küstürme pahasına, güllerden korkmak niye?

Kaçılmaz gerçeklere, anlamayıp da sövüp,
Değerleri unutup, tartılmamak da niye?
Ağrıyan şu başları, korkudan kuma gömüp,
Geleceği görürken, geçmişte kalmak niye?

Şahin HANELÇİ
16.12.2006
Ortaköy/İstanbul