Çanakkale Destanı’ndan 

BOMBASIRTI 


Vakte şehadet eden yıldızlar 
Parlak mı parlaktı 
Hava aydınlık bir deniz gibiydi 
Berraktı 
Bomba Sırtı kana doydu ateş aktı 
Kan barut ve ateş artık topraktı 
Toplar mitralyözler Bomba Sırtını yaktı 
Bombalar mermiler şimşekler gibi çaktı 

Yıldırımlar gibi düşüyor art arda şarapneller 
Şarapnel parçaları deliyor yeri 
Göz açtırmıyor bir an olsun düşman ateşi 
Doğmuyor güneş doğmaya fırsat yoktu 
Gökyüzü düşman ateşinden kan kesilmişti adeta 
Yeryüzü cehennem kesilmişti baştanbaşa 
Alev alev yanıyordu boydan boya bütün alem 
Kıyamet kopuyordu o gün Bomba Sırtı’nda 

Gel gör ki Bomba Sırtında kahramanlar vardı 
Onlar 
Hayata kanmamış ölüme susamıştılar 
Aşkla kanatlanıp ölümle yarıştılar 

Bomba sırtında 
Kahramanlar yaşıyordu ölmeye hazır 
Mekan tutmuştular ölüme nazır 
Hayata doymamış ölüme acıkmıştılar 

Düşman göz açtırmıyordu bir saniye bile 
Ama kahraman asker aldırmıyordu hiçbir şeye 
Meydan okuyorlardı ölüme bile 
Hayata meydan okuyordu her biri 
Koşuyorlar ilerliyorlar atılıyorlar düşman üstüne 
Atıyorlar göz kırpmadan ateşlerin üstüne bedenlerini 

Atıyorlar kendilerini korkusuzca alevlerin üstüne 
Atıyorlar kendilerini 
Kan kusan 
Ölüm kusan 
Mitralyözlerin üstüne 
Ölümlerden ölüm beğeniyorlar 
Ölümlerden ölüm beğeniyorlar 
Ama asla korkmuyorlar yılmıyorlar vazgeçmiyorlar 
Hayattan geçiyorlar ama savaştan geçmiyorlar 
Her biri dönüşüyor vahşi bir kaplana 
Düşmanlarına ölüm saçan vahşi aslana 
Pervasızca korkusuzca yılmadan 
Ölüme aldırmadan 
Aldırmadan ayrılmaya 
Yardan anadan serden 
Aldırmadan ayrılmaya 
Vatandan 
Pervasızca atıyorlar kendilerini ölüme 
Dillerinde Kuran kalplerinde iman 
Son sözleri Allah olarak 
Ölüme koşuyorlar dönmemecesine 
Allah Allah diyerek coşarcasına 
Ölüme gidiyorlar koşarcasına 
Bir görünmez sevgiliye kavuşurcasına 
İmanla aşkla koşuyorlar 
Ölümüne koşuyorlar 
Birbirleriyle yarışıyorlar 
Cennet bahçesine girercesine 

Ahmet KEMAL