ÇOCUK GÜNLERİM

Sırtımdan düşmezdi yamalı urbam
Her Sabah kazanda kaynıyor çorbam
Dert yükü taşırdı omuzda kırbam
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Sorma lastik patik bin bir yamalı
Doğduğum toprağın ben de hamalı
Bal sizlerin olsun çorbam olmalı
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Kara kış gelsede yamaçtan kaysak
Ellerim morarsa birazcık buysak
Bağırınca anam sağır/ca duysak
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Her harman yerinde pişer kavurgam
Hep bir aradaydı hısım akrabam
Barınmaz gönülde ne der ne de gam
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Tarla da yabanda dosta bağırsak
Elde yaba saman yapıp savursak
Kaytarsak korkudan dokuz doğursak
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Bebelere uyup bağlara dalsam
Bir kaç hevenk üzüm bostanı çalsam
Kendimi unutsam oyuna dalsam
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Kara önlüğümle çakalar atsam
Çalıdan toplanan yünümü satsam
Gaz lambasında ders çalışıp yatsam
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Herkesin aklına gelir anısı
Yazılanlar bunun bence yarısı
Çocuklar bu sözün gerçek varisi
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
.
Erol kimi okur olduk bir alim
Kimi öz yitirir olurmuş zalim
Ben insan olayım insan yaz dilim
Ne kadar güzeldi çocuk günlerim
Erol Avcı

Kırba: deriden yapılmış su torbası
Patik: lastik ayakkabı
Bulamaç: Anadolu’da undan yapılan çorba
Buymak: üşümek
Kavurga: buğday ve nohut kavurması