Artık hayaller düşler kurşun misali boş kovanda kaldı
bilmiyorum uğrunda ruhumun kaç kez vurulduğunu
kaç kez açılarda şafak söktüğünu
kaç kez yaralı yorgun düştüğünü

tek tek kırıyorum yüreğimde ki zincirleri
söküyorum kalbimde ki yuva yapan yaraları
göğsümde aşk savaşından kalma bir kör kurşun
sırrını dökmek için düşer geceye
kan kırmızı köz köz olur ateşler
oysa ne mumlar sönmüştü
karanlık odalar
kırıldı aynalar
büyüsü çözüldü
oyun bitti
aşk vuruldu
gecenin karanlık izleri
Silinmiyor duvarlarda kaldı

ufkumun derin yanlarına tıka basa doldurmuştum seni
gecede sönmeyen yangın alevleri
sürgün ızdıraplar
aşk çığlıkları
söndü gecenin ışıkları
sanki yorgundu
vurgundu kaçışları
derinden sancılıydı
acıya diz çökmüş yaralıydı bakışları
oyun bitti
aşk vuruldu
geriye
toprağını bekleyen cansız bir beden kaldı



Şiir_Yaralı_34/Avusturya