ZÜLAYHA’NIN YUSUFSUZ GEÇEN GÜNLERİ

Yusuf Züleyha’nın kocası FOTİVAR tarafından zındana attırılır. Yusuf zından da iftiralardan uzak kalacak, dinini insanlara daha iyi tebliğ edecekti. Onlara doğruluğu, temizliği ve kardeşliği öğreterek kendi elleri ile yaptıkları putlara tapanların kaybetmeye mahkum olduğunu anlatıyordu. Mahkum ve zından muhafızları tarafından çok seviliyordu. Yusuf aradığı sükunu bulmuştu. Rabbine şükrediyordu.
Züleyha ise yaptıkları ile Yusuf’u tamamen kaybetmişti. Onu görme arzusunu bir türlü içinden atamıyordu. Nereye baksa onun hayalini görüyordu. Yusuf onun yüzünden zındana atılmıştı. Bırakılması için Fotivar’a da bir şey söyleyemiyordu. Aylar yıllar gelip geçerken kimseye derdini açamıyordu. Tam 10 yıl Yusuf’u görmedi. Artık dayanamadı ve birgün zındana gitti. Karşıdan da olsa onu gördü. Onu kırbaçlattı. Amma bu kendisinin daha çok üzülmesine ve ona daha çok bağlanmasına sebep oldu

ZÜLEYHA HER GEÇEN GÜN ERİYOR-8

Bu nasıl tutkudur, bu nasıl sevgi
Neden ben Yusuf’suz yapamıyorum
Derinleşir her gün, içim de kaygı
Neden ben Yusuf’tan kopamıyorum

Ne Dünya umrumda, nede insanlar
Sadece yürekten, sevenler anlar
Ey Züleyha seni, söyle kim dinler
Ben sana sarılıp, öpemiyorum

Şu deli gönlüme, unut desem de
Yeter deyip seni, istemesem de
Çekilip otursam, şöyle köşem de
Aşkından bir dirhem, sapamıyorum

Beterin beteri, vardır ya hani
Benim olmaman da, nedir ki mani
Seni görememek, del eder beni
Ben senden hiç sevgi kapamıyorum

Aslın da kenara, atılıyorum
Yalnızlar şehrine, katılıyorum
Her gün daha fazla, tutuluyorum
Bu aşkı ben niye, tepemiyorum

Ben ki mutluluğu, Yusuf’ta tattım
Yasak aşkla kendim, ateşe attım
Mısır tanrısını, çoktan terk ettim
Ben artık onlara, tapamıyorum

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ