Ateşlere gebe kalmış,
Temmuz`un avuçlarında
Yokluğunun karları üşütüyor tenimi.
Ne zaman ölümsüz sevdamızın
İnce belli yokuşuna yönelsem,
İki yüzlü ayazlar büküyor dizlerimi.
Bir yudum umuda tutunmuşken
Hüznün pusulasız yollarında
Kaybediyorum ılık nefesimi..
Ve düşerken bıçağın sırtına,
Al kanlara seriyorum
Yüreğimin taze çiceklerini.

Gül desenli çığlıklarımı,
Tahta beşiklerde yükleyip
İnce dudaklarında solmayı istiyorum.
Yangınları sırtlanıp
Ilık nefesinde közlenmeyi diliyorum.
Közlendikçe bağrım;
Yıldızlar serilecek ellerine,
Karanfiller gülümseyecek gözlerine.
Karanlığın suratına tokat gibi
İnen sıcak gülüşünü görünce,
Hançeri dudaklarından öpeceğim.
Öptükçe hançeri,
Baharların ayak uçlarına serileceğim.
Yüreğinin cellatlığında
Gözlerini son kez görüp
Canımı kanlı pusulara teslim edeceğim.

Şimdi beni öldü bilme yar.
Bulutlara uzanıp
Yağmurlara gebe kaldığımı düşün.
Bir şafak vakti,
Saçlarına Cennetin güllerini ekmeye
Geleceğimi düşün.
Şimdi yollarda olduğumu
Yüreğine koştuğumu farzet.
Geldiğimde,
Cennetin kollarında
Sevdamızı soluyacağımızı düşün.

Şimdi, derin bir nefes çekip
Kör bıçak gibi gözlerini sapla yüreğime.
Tüm ışıkları söndürüp
Karanlığı giydir üzerime.
Gelecekse ölüm;
Senin ellerinden gelsin.
Sona erecekse ömrüm;
Senin gözlerinde sona ersin.
Sus ne olur.
Cellâdım olmuşken gözlerin,
Ellerinden gelen soğuk ölümü,
Fakir yüreğim " onur " bilsin.

3 Temmuz 2006 17.19

İsmail Sarıgene