Zalimler duyarsızdır mazlumların derdine,
Hakkı gözetmeyenin “özünden” de korkarım.
Hasret kaldık âlemde insanların merdine,
Alçak olan namerdin “sözünden” de korkarım.

Menfaati yok ise dönüp yüze bakmayan,
Karanlıkta kalana bir mum bile yakmayan,
Duru bir su misali gönüllere akmayan,
Dost görünen beşerin “yüzünden” de korkarım.

Şan şöhrete aldanıp kibir ile gezenin,
Hor görüp Yaradan’ın kullarını ezenin,
Görünüşe aldanıp sûizanda yüzenin,
Nazar ile bakanın “gözünden” de korkarım.

Dünya malı uğruna âhireti satanın,
Sanki ölüm yok gibi huzur ile yatanın,
Yüreğinden sevgiyi çıkarıp da atanın,
Aşk ile yanmayanın “közünden” de korkarım.

Şeytanın buyruğunda nefs’e yenik düşenin,
Yâren olduğu canın kuyusunu eşenin,
Tevekkülden uzakta bitmeyen endişenin,
Hakk’a yaklaştırmayan “hüzünden” de korkarım.

Seyyal Tanır