Bitmeyecek sanıyorum yalnızlıklarım
Gittikçe daha bir büyüyecek, dağ gibi
Deli bir rüzgar gibi damarlarımda dolaşacak
Bu sensiz şehir, bu sokaklar, bu akşamlar
Hicranla dolacak içim, yaş gözlerimde.

Mutluyduk her şeye rağmen, senle dolu akşamlarda
Şimdi neden, neden bütün bu karanlıklar.
Her şey bir acıya büründü, ağladı bize gülen aynalar
Kırıldı paramparça gözlerimde acıları var
Bu gök yüzü, bu akşamlar ve yağmurlar.

Yalnızlığımı yağdırırken bu kapkara bulutlar
Aldırmadan göz yaşlarıma karışan yağmurlara
Seni bekledim hep, baharı da yaşla bitirerek
Kırıldı içimde umutlarım, söndü tüm ışıklarım
Sen yoksun diye açmadı güllerim, sustu bülbüller.

Çekilmez burada akşamın gölgeleri, karanlıkları
İçimde bir acı geçmek bilmiyor, ne yapsam da
Unuttu gülmeyi dudaklarım,saçlarım ağarmakta
Buz tuttu şarkılarımız, dondu dudaklarda...

Rüzgar getirmiyor senin kokunu
Çiçekler açmıyor artık gönül bahçemde
Sensiz çekilmiyor gurbetin kahrı sevgili
Zehir zıkkım dünyam, rüyalarım kabusta
Duyur bana sesini, gülsün gözlerim bu yaz da.

Aygün Deniz