Yâr sana söylüyorum be hey vefasız,
Benim gibi sızlayıp “döşten” mi oldun..?
Yaşadın şu dünyada dertsiz cefasız,
Kurduğun hayallerden “düşten” mi oldun..?

Seviyorum diyene umut bağlayıp,
Kavrulan yüreğini korda dağlayıp,
Gece gündüz durmadan her gün ağlayıp,
Kirpiğinden, gözünden “yaştan” mı oldun..?

Alnındaki kapkara yazıyla bahtın,
Viran oldu mu gönül köşkünde tahtın,
Yârdan murat almayıp kaldı mı ahtın,
Dertten derde düşüren “baştan” mı oldun..?

Kıyamadım aşkıma zalim sen gibi,
Bütündün bedenimde canla ten gibi,
Günden güne eriyip sanki ben gibi,
Ekmeğinden, suyundan “aştan” mı oldun..?

Yoktu önceleri hiç koşulun şartın,
Hani benim kalbimdi vatanın- yurdun,
Sıcacık bir yuvaydı senin tek derdin,
Duvarından, kerpiçten “taştan” mı oldun..?

Dinmiyor bu gönlümün feryadı ahı,
Bilmem nerde çekersin onca günahı,
Alnının ortasına çekip silahı,
Şakağından vurulup “kaştan” mı oldun..?



Seyyal Tanır