Hatıra Defterimdem
Sene 73 17 şubat

Vahşi vadinin
Koboyu güzelmi güzeli
Kızı kandırır kaçırır
Bir ay sora çok
Uzaklara gider bekle der

Gelicem bekler güzeller
Güzeli aylar geçer
Yıl gecer bır yıl başı günlerine yakın çıkar
Gelir Güzel gelin sevinmesiyle şok olur

Sevdiğine kapıda sarılırken
Kapı önünde güen iki göz
Bakar ve saklanır öyle
Şaşırmıştıkı dili tutulmuş
Sessizce bekliyordu

Kovboy gibi kendini gören
Vefasız Annesiyle gizli fısıldamalar şüphelerini
Güçlendiriyordu...
Aklınca beklediği gelini
Kandırıp teyzeme kadar

Gitmem gerek diyerek
Getirdiğini yanında
Misafirine yer bulmaktı
İste filim sahnesi gibi
Gelinciğin narin yaprakları

Öne eğmiş Yaşamaya
Direniyordu gereken
İlgi olmayınca nasıl
Yaşardıki çaresiz
Kalmıştı hayalleri vardı

Düsünmeye başladı
Öyle yordularki
Bir gün buralardan
Gideyim sonsuzluğa
Daha huzur vardır

Diye düsündü
Kararını verdi
Aklınca üzenleri
Üzmek vijdanında
İz bırakmaktı

Çok sonra anladı
Koboy ne oldu sana
Çabuk çabuk hastaneye
Yaşamalısın diye çırpınıyordu
Sanslıydı hayatı yeniden tuttu

Doğmakta varmış kaderde
Gözlerini açtığında
Yine yanlızdı
Hayat bir sanş vermişti
Her kes merekla bakıyordu

Kararlıydı yılmıyacak
Hayatla güreşecekti
İşte mucadele bu günün
Yılllarıyla başladı yılmadı
Kazandı ne istediyse

Emeğiyle aklıyla
Enerji akımı akar
Akar yüreklere.
TC Nezahat Arseven