Yemin ettim artık sevmem bir daha
derman yok halimden kalbim yaralı
çok çileler çektim sevmem bir daha
eser yok halimden kalbim yaralı

içimde büyüdü sensiz matemim
hasretinden eser durur meltemim
olmadı hiç bir gün sana sitemim
derman yok halimden gönlüm yaralı

parça parça düştün yanaklarımda
menekşe sumbulsun yamaçlarımda
rüzgar gibi estin kır saçlarımda
eser yok halimden ömrüm yaralı

aklımda hayali bir an gitmedi
çektiğim sizılar halen bitmedi
inledi sol yanım ağrım dinmedi
derman yok halimden gönlüm yaralı

hani ya sen benim kara yazımdın
içimde kanayan günül sizimdin
hep sana çağlayan iki gözümdün
eser yok halimden ömrüm yaralı

bir umut bekleme kalmadı neşem
gurbet ellerinde soldu menekşem
gözlerimde düşen bu son endişem
derman yok halimden gönlüm yaralı

şu dağlarda senin yolun olaydım
güneşin yıldızın ayın olaydım
ateslerde yanan kulun olaydım
eser yok halimden ömrüm yaralı

yaralı şu gönlüm bir gelse dile
arayıp halimi sormadın bile,
senden hatıra bu çektiğim çile
derman yok halimden gönlüm yaralı

şahsıma yazılmış bu ayrılıklar
nefes nefes düşer bu hıçkırıklar
yüreğime batan cam kırıkları
eser yok halimden kalbim yaralı




Şiir_Yaralı_34/Avusturya