İki bin on altı on beş Temmuz’da...
Darbeyle yüzleri burdu hainler.
Sörf yapıp kaydılar edilmiş Muzda...
Halkla ters kulvarda durdu hainler.

İçimizde imiş kafir boyları !
Tam kırk yıl gizlenmiş Asrın toyları !
Ahmak bir cüretle köpek soyları...
Boğamadı Asil kurdu hainler.

Ağlayıp göz yaşı dökerken gülen...
Sen nasıl kanarsın de hele ülen.
Çok şükür Türkiye oldu son gülen...
Zıkkımlandı tatsız murdu hainler.

Şiar edinse de kahpeler şeri...
Kimse kandıramaz er oğlu eri.
Kurulduğu o ilk gününden beri...
Kömürden kara bir nurdu hainler.

Belliydi hak dini yaşamadığı !
Şuur ile dolup taşamadığı !
Tank, top, uçak ile aşamadığı...
İman dolu etten surdu hainler.

Deva diye zehrin yutulmasıdır !
Alimin Cahile utulmasıdır !
Bu nasıl bir akıl tutulmasıdır...?
Kendi Meclisi’ni vurdu hainler.

Cumali şehitlik nazlı yar iken’
Bu ırkta her Sine korlu har iken,
Tanka yumruk atan yürek var iken...
Sahipsiz sandı bu Yurdu hainler.