0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
499
Okunma
Evimizin bahçesinde,
Sabahın alaca karanlığında oturup düşündüm.
Düşünürken ıslık çaldım, belki duyarsın diye.
Düşüncem o dur ki sana aktardım.
Gelecekten bahsettim, geleceğimiz olsun diye...
Tan, yerini kızıla çalıyordu.
Güneş, daha yeni yeni parlıyordu.
Evimizin içinde oynayan çocuklarımızla beraber,
Sesini, duyar gibiydim.
Başka çocukları duymama gerek var mı ki?
Doğan Güneş ’imde dolaşıyorsun vesselam.
Acı çektiğimi sanma, sakın.
Halimden memnunum, aman aman.
Nazar değmesin, sana bana.
Sokağa da çıkarım ararım sorarım.
Sonra bir merhaba dersin yine kızarım.
Kıyamam sana tabi,gelirsen yine kucak açarım.(Den!z)
5.0
100% (2)
