Sana kırılmadım
Kabahat bende
Sunmamalıydım kalbimi avuçlarına
Girmemeliydim gözlerinin derinine
Ve sevmemeliydim seni
delice

Sana kırılmadım
Kabahat bende
Yeminle bilmedim
Sonumuzun hasret kokacağını
Güzelliklerin boran olacağını
Sıralı dertlerin öbekleneceğini

Güler oldu şimdi bana dost dediğim eller
Uykularım benden durmadan kaçar
Gecelere de kızgınım,
görmesin duymasın diye çekiyorum yorganı üstüme
sessiz sessiz ağlıyorum
sabaha kadar
Sensizliğe bu isyanlar

Oysa
Karanlığım
Senin rüyalarınla süslenir
Selamınla aydınlanırdı
Sanki can bulurdu bedenim
Bana aşkı sunduğun her demde canım

Şimdi
Kabuk tutmuyor yaram
çok derin
Acısını boşverdim deee
Kan kaybından öleceğim

Adıma bir sela duyarsan
günün birinde
Toprağımı gel de sen at
üstüme
Belki elin değdi diye
Orada mutlu uyurum...

13. 07. 2020 ANkara