BİR ŞİİR YAZDIM

Bir şiir yazdım değişti Dünya
Yağmur temizlerken kaldırımları
Gün ışıdı gökyüzünde sımsıcak
Mavi ırmakların ılık suları
Umut olup aktı ruhuma gökkuşağıyla
Bir şiir yazdım değişsin diye
Değişti Dünya.

Bir adam yazdım; aile babası
Minik elli çocuk sustu birden
Ve bir anne, çocuğun gözlerini silerken
Sildi kara bahtını da bitti tasası
Anne adamın hanımı, evin, çocukların..
Anne iyilikler ormanı.
Baba ormancı.

Bir çocuk yazdım
Hani o ağlarken susan.
İki göz evde yalınkat..
Mutluluğu peylemiş, ne güzel; o çocuk ne güzel.
Umutsuzluk ölürken kara gözlerinde
Açla tokun arası, yarım ekmek parası
Çocuğun karnı tok.
Çocuğun derdi yok,
Dedim ya çocuk güzel; çok özel.

Bir köy yazdım kavga gürültü kalmamış
Kargalar uçarken ve konarken baykuşlar damlara
Köyün yeni sahibi kuşlar
Şehre göçenlerin evlerini mekân tutmuşlar.
Köylü şehre göçmüş, şehirli unutmuş köyü.
İyi ki unutmuşlar..
Çünkü köy çok güzel.

Şehirde sokakların karanlığını
Bir selam aydınlatır.
İnsanlar ‘Merhaba’nın sıcaklığı olmasa ne yapardı
Sonra ‘Günaydın’ ‘İyi günler’ …
Bin bir çeşidiyle dolaşır dilden dile.
İki dost, tokalaşan iki satır
Dostluklar olmasa insanlar ne yapardı?
Dostluk ne güzel.

Bir şiir yazdım değişmek için
Ve de değiştirmek için dünyayı
Değişti dünyam.
İnebolu-Haziran 2012