DELİ GÖNÜL

Deli gönül daldan dala konarsın
Kıskanırlar başın derde girer bak!
Sen durulmaz çağlayan bir pınarsın
Bir gönle gir sade bir aşk ile ak

Bazıları küsüp, çekip gittiler
Yeter artık canıma tak etti der
Bunlardan da ders almadıysan eğer
Beni yaktın, kendini, herkesi yak!

Söz dinlemez her güzele bakarsın
Bir gülüşe çağlayarak akarsın
Ümit verip nice canlar yakarsın
Karışamam artık sen bakarsan bak

Kimi gelinlikle kurar hayaller
Mıknatıs gibisin akar gönüller
Hercaisin ama ne bilsin eller
Bana sorma ırak dur benden ırak

Düşlerinde pembe panjurlu villa
İçinde de sen oluyorsun illa!
Her akşam kapıdan elinde gülle
Bir eline, birini göğsüne tak

Nerde güzel görsen orda kalırsın
Safça gülen gözden ilham alırsın
Duygu insanı nasıl gönül kırsın?
Mümkün müdür bir gönülde bulunmak

Nere gider güzellerin vebali
Yolun yanlış olmaz ki istikbali
Severim ben dersin insanlık hali
Bir gönülde kalmaktır insan olmak

Anzeri der anla artık eh yeter
Derde düşüp olacaksın bak beter
Seni uçurumdan gör biri iter
Kader deme kendin ettin sana hak

Ozan Anzeri