ŞEHRAYİN 

Sen ve ben ve senin o eşsiz hatıran 
Ve o senin tarifsiz güzelliğin 
Ve o hicranlı günlerin ruhumda bıraktığı deruni haz 
Ah o geçmiş günler ve o günlerin uğultusu 
Ve hülyalı gecelerin avuntusu 
Ve o ruhları okşayan serin rüzgarı aşkın 
Neler söyler neler anlatır sana 
Kanat açarken aşka 
Derin bir özleyiştir şimdi zaman 
Geçip gidiyor yakalanmadan 
Kayıp gidiyor ellerimin arasından 
Dipsiz bir deniz gibi sessizce dalgalanan 
Ve sema senin gölgenle güler 
Bir asude bahar olan ülkende 
Ve serin serviler altında yatan 
O meşhur ölü de kim 
Benim o yası bile tutulmayan aşk şehidi 
Derin bir vecd içinde uğurlanır 
Ömür biter bir uzun sonbahar olur 
Yalnızca tatlı hatıralar kalır 
Bir uzun rüya gibi yaşanır ve biter 
Bu aşk hiç yaşanmamış gibi mazide tüter 
Geçmişte yaşanan o büyük macera 
Bir efsane olur ve biter 
Duy işte şimdi 
Bu aşk mevsimini 
Ruhunun derinliklerinde 
Geçip giden baharla birlikte 
Şimdi kış mevsimi 
Her şey koyu bir örtü altında 
Unutulur gider 
Güller açar bülbüller feryat eder 
Senin adınla aydınlanır artık dünya 
Hüzünle anılır 
Geride kalan 
Ne kadar güzel şey varsa 
Yeniden canlanır gözlerinde 
O sevdalıların 
Hülyalarda yaşamak 
Bir saadet olur 
Bu hülya sonsuzluktan haz almaktadır 
Ruh hayat bulur yeniden 
Evren baştanbaşa şehrayin olur 

Ahmet KEMAL