//
.
.
.

adı
aşk ile,
sen ile anılan
hiçbir cümleyim sanırım
unut artık unut sende beni
mürekkepsiz bir satır aralığında

,

anlam
olma gibi
bir derdim kalmadı
bilmem anlatabildim mi
hayat epey geç oldu, geç de olsa
anladım ki anlamsızlık gibisi de yokmuş

,

bir
mumda
sen üflemek ister misin
bu aralar benim öldönümümde
hatta bir dilek tut öyle sıkı tut ki bana dair
düşlerinden de, düşüşlerinden de kurtul sonsuza

,

bakma
bana öyle
yanıp tutuşsa da içim
anla artık kocaman bir hiçim
ne benden, ne de adım adım, kurşun kurşun
sokakladığım bu izbe şehirden adam olmaz artık

,

sen
gittin,
gittin ya..hani biz,
biz kaldık ya ardında çıplak
bağışıklık mı kazandık bilmiyorum da
üşümüyoruz merak etme hissetmiyoruz artık

,

biz
kim miyiz
bendeki cevap belli de,
sendeki cevap gözlerindeki o tozlu perde mi,
yoksa gözlerini kaçırdığın o penceresiz ayna mı bilemem
bildiğim tek göz, yalansız, dolansız bakmasını bilene yürek g/özüdür

,

beni
boş ver,
boş ver de yokluğuna
ardında kalışımızı, aldanışımızı
anlat(a)mak çok zor geliyor bilesin
neyse yüzyıllardır uykusuz gibiyim okuduysan kapatıyorum ışıkları…

.
.
.
//

ilhanaşıcıhaziranikibinyirmi