dallarımı budayan yar
hangi dalım yeşerdiyse
başaklara seni haykırdı
hangi çiçeği kopardıysam
Çil çil parladı gözlerin
bereketin zehir oldu bedenimde

kahrediyor beni sensiz geçen her an
içimde kaos
zihnimde belirsiz bir Umman...
ne vakit gülsem
dudaklarımdan kanıyor kelimeler
saniyeler ızdırap tohumları ekiyor toprağıma
gölgem asi bir dalga gibi tekmeliyor boşluğu
Şimdi zaman anlamsız
dakikalar müsavi

yokluğun
isyan çıkaran mahkum misali
yüreğimde müebbet yatıyor

bir bilsen
gecelerin en ıssız vakitleri
seni haykırdım saatlerce
avazım yaktı tüm şehri

inan
gözlerinde doğmak için neler verirdim
çöle rüzgar gibi ekerdim inancımı
sabrımı bir cenin gibi taşırdım dudaklarımda
asi dağların bağrına saplanırdım
Munzur gibi

söyle
hangi dünya değer bakışlarına
hangi çiçek güzel açar gözlerin kadar
hangi kuş kanat çırpar bakışların gibi

belki bir gün senin tebessümünde dirilir hüzünlü menekşelerim
bir pınar gibi taşar sevinçten yaşlar gözlerimden
ah
belki diner ruhumdaki duman
karanlığın küf tutmuş yamaçlarından dirilir umutlarım
saçların gibi
kaderinde örülür defterimde