Uzaklardayım anne, boğulmak üzereyim.,
Sakın beni bırakma. Son günümde güleyim.
Karanlıklar içinde, uzakta ışık gördüm.
Tutunup o ışığa, bir kez de ben göreyim.

Başlangıçta, “Diriliş” adını koydum anne.
Şimdi ise, “İnayet”, biliyorsun sen anne?
Evladın ışık gördü, son gününde bir ışık.
Kandilleri sönmesin, bana dua et anne.

Dua et anne dua. Duadan kule olsun.
Ruhumdaki cendere, silinsin, rüya olsun.
Koşmaktan çok yoruldum, tükendim, halsiz kaldım.
Önceden sen git yavrum. Duaların bu olsun.

Yağmurlardan göz yaşı, dökersin benim. İçin.
Babam tutsun bir koldan, üç kolu da el için.
Bekletmesin götürsün, musalladan kapıya.
Toprağı örttüğünde, sevinin benim için.

Söz ver anne söz ver, önceden ben gideyim.
Gidip de orada ben, sizleri bekleyeyim.
Umuda dair benim, paylaşacak kimsem yok.
Sende bilirsin anne, çilemi çekmekteyim.


Şahin HANELÇİ
24-Temmuz –2006
Kırklareli