Sen benim güzel halkım

Üzerinde oynanan kumardan habersiz

Saf saf gidiyorsun ekmeğinin peşinden

Kalleşler ellerini oğuştururken

Güneş yine battı, üzerinden geçerek

Be derenin, kentin ve senin köyünün

Yarın farklı mı olacak sanıyorsun

Ya çocuklar?

Onların suçu ne neden

…Kahreden bir sevda dolaşıyor başımda

Doldum geldim yine

Kara gözlü yarin testisine

Kah yere vuruyor beni

Kah taç yapıyor başında

Uzun uzun esiyor dümdüz ovalarında

Hayasızca savuruyor

Ellerini her vuruşunda havada

Ben, ben, ben diyor

Bekle güzel halkım

Kendimizi böyle avuttuk ya

İşte her şey burada yatıyor

Eşeledikçe çıkıyor değil mi topraktan

Yağmur yağdıkça

Ellerinin çamuru da gider

Ya ayaklarında ki o kahrolası isteksizlik

Ya kendine olan güvensizliğin

Nasıl yeneceksin kendini

Korkutuyor değil mi seni

Sonrada duyduğun sonsuz pişmanlık

Ben buna yanıyorum

Buna üzülüyorum

Beni bu kahrediyor

Saçlarımı bundan yoluyorum

Bundandır benim asiliğim

Bu yüzden erken yatıyorum

Sabaha olan özlem bundandır

Sana uzanan ellerim bundandır uzun

Upuzun düzlükler

Tek şeritli yollar bundandır

Memleketimi saran alevler bundandır

Boğazımdaki gedik

Dolaşan ayaklarım

Sana olan biteni kısaca izaha kalkışım

Bundandır ey halkım

Sadece bundan



07 agustos 1997 Ankara

Kanber İhsan Öcel