İlk olarak Türkler tarafından yazılan ve kullanılan bir nazım biçimidir. Tek dörtlükten oluşur. Kafiye örgüsü “aaxa” biçimindedir. Rubaideki kafiye örgüsü ile aynıdır. Aruz ölçüsünün “Fâilâtün Fâilâtün Fâilün” kalıbıyla yazılır. Tuyuğlar, Halk Şiirinde ki manilerle büyük benzerlikler gösterir. Halk şiirindeki “mani”nin Divan Şiirindeki karşılığı “tuyuğ”dur. Tuyuğlar da konuları genel olarak, felsefî kavramlar, din, aşk, kadın, şarap gibi kavramlardan oluşur. Edebiyatımızda tuyuğlarıyla tanınmış en önemli şairimiz Kadı urhanettin’dir. Nesimi ve Ali Şir Nevâî de tuyuğlarıyla tanınmış şairlerimizdir.

TUYUĞ
Örnek-1

Dilberin işi it’âb u nâz olur
Çeşmi câdû gamzesi gammâz olur
Ey gönül sabr et tahammül kıl ana
Yâre erişmek az az olur

Kadı Burhanettin

TUYUĞ

Özünü şeyh gören serdâr olur
Ene’l-hak dava kılan berdâr olur.
Er oldur, Hak yoluna baş oynaya,
Döşekte ölen yiğit murdar olur.

Kadı Burhanettin

Örnek-2

TUYUĞ

Bak seven bir, şuh güzelden, avaza
Sevdi gönlüm, toy kurulur, bu yaza
Bitti ömrü, Aldı felek, o yari
Dil ki laldır, ihtiyaç var, niyaza

Sadık DAĞDEVİREN

BU TUYUĞ: Aşağıdaki ARUZ kalıbı ile yazılmıştır
(_ . _ _) , (_ . _ _) , (_ . _)
(Fâ i lâ tün)- (Fâ i lâ tün)-(Fâ i lün)
KAKK KAKK KAK