1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
659
Okunma
Sen gidince anılarda bir zaman
Özgür kaldım üzülmeyi öğrendim
Önceleri üzülmek de güzeldi
Düşündükçe süzülmeyi öğrendim
Kaybetti beni kalp gövde tefekkür
Değerini hep yitirdi bin şükür
Sırdaşım oldu ya mars venüs merkür
Sensiz üstü çizilmeyi öğrendim
Gönlümün özüne düşmedi Tanrım
Senden sonra sızım hep kırım kırım
Düzelmez bozulan bildim sanırım
Bildiğimce düzelmeyi öğrendim
Kurdun pençesinde kuş kanadı var
Karıncalarda göğün inadı var
Aldığım nefeste kimin adı var
Yâr dedikçe dizilmeyi öğrendim
Şimdi benim gökler denizler dağlar
Hiç durmadan bana hâlime ağlar
Çaresizlik düğümleri kör bağlar
Bağladıkça çözülmeyi öğrendim
Dişim ağrır başım ağrır geçer de
Senin ağrın hiç geçmeyen bir yerde
Dünyeviyim gece gündüz seherde
İçten içe ezilmeyi öğrendim
5.0
100% (7)
Cevap Yaz