Hepimiz hayata çok şanslı başlamadık.Fakat harikalar diyarını ,yüreğimize girmesini bilen insanlara açtık.
Çok kolay sevdik insanları,çok zor unuttuk yaptıklarını.
Müsamere çocukları gibi sevinç dolu sahnelerde yer alamadık çoğumuz.
Boğazımıza kadar iliklediler kaderin o cilvenaz düğmelerini ,daraldık.
Yeri geldi aklımızın iplerini salıverdik,umursamadık.
Yorulduk ,her soruya cevap aramaktan.
Seni öpücem,yanaklarını sıkıcam dediğimiz hayat çokta şirin değilmiş bunu zamanla anladık.
Hayat karman ,çorman ve çok sarmallı.“hahayt umrunda da değil!” nidaları çoğu zaman bizlere sadık,çoğu zaman puff diye kaçık.
Kolay değil öyle herşeyden kurtulmak.
Rapunzel değiliz çoğumuz.
Güçlüklerin kulesinden kolay sarkıtılmıyor saçlar.
Hadi sarkıttık, bizi çekip çıkartacak kim? İçimiz ,dışımız sıkıcı pazar ritüeli.
Gel zaman git zaman olaylar gelişiyor ve inanç,yürek,benlik sac ayağı üzerinde günlerimiz fokurduyor.
Neresinden baktığınıza göre anlamı değişen koca bir bardak su gibi yaşadıklarımız.
Ama bardağı devirmeye çalışanların ,ellerini kırmasını da biliriz edasındayız.
Yani çocukluğumuzdan itibaren çekilen her derdin,zorluğun sarhoşuyuz,kafalarımız güzel.
Tutti frutti izlemeye benzemez bu dünya.
Nerde o güzel günler diye diye pelesenkleşmiş bir cümlenin esareti altındayız.
Sınanmanın top10 listesinde sizde ben gibi zirvelere oynuyorsanız aliyyül ala..
Ama gücünüzün farkında değilseniz ,çekilip gidebilirsiniz....!!!!
ARZU GÜNAL/YAŞAMIN BACAK ARASI