1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
540
Okunma
Dünya meşakkatine, öylesine daldık ki
Ömür adlı sürenin, dolduğunu unuttuk.
Yasak olan ne varsa, öylesine deldik ki
Son nefesin aniden geldiğini unuttuk.
Hayatın akışına, kaptırdık akılları.
Kaldırdık önümüze çıkan tüm çakılları.
Diploma olsun diye bitirdik okulları.
İlimin cehaleti, sildiğini unuttuk.
Gezip tozduk neşeyle, ülkeler, illeri.
Söndürdük ateşleri, savurarak külleri.
Büyütüp yetiştirdik, en nadide gülleri.
Her çiçeğin sonunda, solduğunu unuttuk.
Kaygısızca yaşadık, bu dünyanın hanında
Yalnızlık hissetmedik, eşin, dostun yanında.
Ne kadar reddetse de her insanın sonunda,
Hakikatle baş başa, kaldığını unutuk.
(Onuncuköylü)
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz