Masumdu gözyaşlarım.
Silinemezdi ıslaklığı tende.
Mahrur mahrur bakarken.
İçtenliğinle geçmişim pencerende.
Gökyüzü çabasıyla boyalıydı.
Ne gerek vardı renge boyamaya.
Zaten gözyaşı dökerdi.
Bulunamazdı sana verdiğim güllerim.
Sözü kelimesi bir yana.
Yerini alan artık sümbüllerin.
İnkara kalkışma.
Gözlerin gözlerime şahit.
Susanlar deliler gibi.
Çılgıncasına danslar sizler gibi.
Yürürken adım adım.
Bu batan diken neyin nesiydi?
Yaralanırken canım.
Kime kaldı bunca ahım.
Sitemli duvarım.
Solan güllerim.
Büzüşen dudaklarım.
Kuruyan dilim.
Evsiz kalan içim.
Yalnız kalan kalbim.
Kimin umurunda.
Söylesene.
Dedikmi inkar edenlerdensin.
Her insan gibi açım.
Açlık sefillikmiydi.?
Hayır değildi.
Öyleyse maneviyat zincirim.
Davan benim.
Eşitliğin benim.
Vicdanın benim.
Merhametin benim.
Korkun benim.
Tıpkı sen gibi.
Eyvaallah mecburen evine giden reistir.
Başka hukuk,nizam,devir yok.

Baharımsı