RAZIYIM UZAKTAN SEV BENİ

Sen hiç tek başına yürüdün mü?

Sen hiç sahildeki kuma adımı yazdın mı ?

Sen hiç elini rüzgara tutup nefesine beni çektin mi ?

Sen hiç aynalara bakıp,yüzünde beni aradın mı ?

Sen hiç metro istasyonunda ağladın mı sessizce ?

Çarpıp,gittin sana açılan tüm kapıları.

Sadece son sözlerin kaldı yüreğimde.

Kagıttan gemi yapıp bırakma zamanı degildi denize.

İki nokta kadar değerli olamadım ,

senin gözünde..

Göğüs kafesimde arşiv gibi onsuz zamanlar birikiyor.

Daralıyor,ruhum daralıyor.

Matkaplar deliyor kalbimi.

Kafam gidip gidip geliyor arada.

Aşk koca bir dert.

"Ah" dedirteninden. Öyle.

Sanki hakkım yok hiç bir şeye.

Bir seyler var, bir seyler oluyor.

Zor oluyor.

Ne kolaydı çocukken hayaller kurmak.

Gerçekleşmez ise unutur giderdik.

Büyüdüm aşık oldum.

Çok düştüm.

Çok kanadım.

Fallardan medet umdum da yoruldum.

Yokluğunu unutamadım..

Aşkın benden saklandı,

Çok iyi gizleniyorsun günlerdir

Seni bir türlü bulamadım.

Ben sessiz kaldım ya, geri kalan herkes konuştu.

Olsun,konuşsunlar umrumda değil.

Sonra....sonra ne olacağını ben bilmiyorum.

Tek bildiğim,sevmek seni delicesine.

Tek yapabildiğim,hep senden sonra

Minik kalpler biriktirmeki içimde.

Belki bir gün seninle paylaşırım diye.

Aşk akıl değil,yürek meselesi her seferinde.

Takılıp kaldım bir şarkıya günlerce.

Dinle bak fonda Orhan Gencebay,

Ne acı diyor ’’Razıyım uzaktan sev beni ! ’’ diye diye.

ARZU GÜNAL /28.5.2020